این نوشتار به هیچ منبع و مرجعی استناد نمی‌کند. لطفاً به بهبود این نوشتار با افزودن یادکرد به منابع قابل اعتماد کمک کنید. مواد بدون منبع ممکن است به چالش کشیده و حذف شوند.

 

موی تای (به تایلندی: มวยไทย) به معنای مشت‌زنی تایلندی است و به همین جهت تای بوکس نیز خوانده می‌شود. این رشتهٔ ورزشی دارای قدمتی بیش از ۲۰۰۰ سال در کشورهای تایلند، برمه، کامبوج و مالزی می‌باشد. موای تای ورزش ملی تایلند و یکی از مهم‌ترین سمبل‌های فرهنگی این کشور است. روز ۱۷ مارس در این کشور روز موای تای نامیده شده‌است.

موای تای یکی از سبک‌های آزاد ورزش‌های رزمی است، مبارزات آن به صورت برخورد کامل و در رینگ برگزار می‌شود.

تکنیک‌های مشت در موای تای شباهت زیادی به بوکس غربی دارند و وجود فنون گلاویزی این رشته را به کیک بوکسینگ و ساواته نزدیک ساخته‌است. به دلیل این شباهت‌ها بسیاری از ورزشکاران موای تای در مسابقات کیک بوکسینگ، کی ۱، وسانشو نیز شرکت می‌کنند.

پیشینهٔ موای تای در ایران[ویرایش]

درسال ۱۳۶۸ موای تای توسط محمد توحیدی به ایران آورده شد. او دورهٔ آموزش ورزش رادر کشور هلند به پایان رسانده و به ایران مراجعت نمودند و در سال ۱۳۷۳ به صورت رسمی از طرف فدراسیون ورزشهای رزمی به رسمیت شناخته می‌شود و حالا هم تیم ملی موای تای به مسابقات گوناگون اعزام می‌شود.

سرود رسمی موی تای[ویرایش]

درسال ۲۰۱۱ در جریان مسابقات جهانی موی تای که به میزبانی ازبکستان در شهر تاشکند برگزار شد، فدراسیون موی تای این کشور آهنگ we are muaythai را پخش کرد که شعر آن به شدت مورد توجه مسئولان فدراسیون بین‌المللی IFMA قرار گرفت، تا جایی که درخواست کردند این آهنگ به عنوان سرود رسمی موی تای معرفی شود. این موضوع در سال ۲۰۱۲ طی مراسمی در بانکوک اعلام شد.

http://hn13.asset.aparat.com/aparat-video/847288123194e7559d6f30bbff65450f1447857__97392.mp4

مبارزه قهرمانی نهایی (به انگلیسی: Ultimate Fighting Championship) با نام اختصاری یواف‌سی (UFC) یک سازمان برگزاری مسابقات هنرهای رزمی ترکیبی است که در سال۱۹۹۳ تأسیس شده و مقر آن در لاس وگاس مرکز ایالت نوادا قرار دارد. یواف‌سی بزرگترین سازمان برگزارکننده مسابقات هنرهای رزمی ترکیبی و میزبان بهترین مبارزان این رشته است و مسابقات خود را در کشورهای مختلف دنیا برگزار می‌کند.

تاریخچه[ویرایش]

 

مبارزهٔ چاک لیدل و ریچ فرانکلین در یواف‌سی۱۵

نخستین مبارزه یواف‌سی در سال ۱۹۹۳ در شهر دنور ایالت کلرادو برگزار شد. در این مسابقات مبارزان رشته‌های مختلف رزمی همچون بوکس، جوجیتسو برزیلی، تکواندو،کشتی، موی تای، کاراته، جوجیتسو در مبارزاتی با حداقل قوانین محدودکننده رودرروی یکدیگر قرار گرفتند تا مؤثرترین هنر رزمی در یک مبارزه واقعی مشخص شود اما مبارزان مسابقات یواف‌سی در مسابقات بعدی به استفاده از تکنیک‌های رشته‌های رزمی دیگر روی آوردند و این زمینه‌ساز پیدایش یک سبک رزمی جدید شد که امروزه آن را با نام هنرهای رزمی ترکیبی می‌شناسیم.

مسابقات یواف‌سی خط بطلانی بر روی بسیاری از تصورات رایج در مورد مبارزات تن به تن کشید و مشخص شد که در یک مبارزه واقعی خبری از حرکات زیبای ترکیبی، و ضربات چرخشی نخواهد بود. بوکسورها، تکواندوکارها و کاراته‌کاها که خود را بهترین جنگجویان دنیا می‌دانستند به راحتی اسیر دست استادان جوجیتسو شده و بر روی زمین با حرکات قفل مفصل و خفه‌کننده تسلیم می شدند. یواف‌سی به این ترتیب پرده از بسیاری از افسانه‌های بوکس، کاراته وکونگ‌فو برداشت و نشان داد که چه فنونی در یک مبارزهٔ واقعی نتیجه‌بخش است.

برخلاف انتظار بسیاری در مسابقات یواف‌سی خون‌ریزی فراوانی اتفاق نمی‌افتد، بلکه نتیجهٔ تقریباً تمام نبردها در حالت خاک مشخص می‌شود. یکی از مبارزان روی سینه دیگری قرار گرفته و دو مبارز گاه برای دقایق طولانی بر روی یکدیگر می لولند و به ندرت ناک‌اوت‌های تماشایی دیده می‌شود.

مسابقات یواف‌سی مخالفان و منتقدانی نیز دارد که به خشونت فراوان این مبارزات معترض بوده و خواهان ممنوعیت آن هستند.جان مک کین سناتور بانفوذ آمریکایی و از رهبران حزب جمهوری‌خواه که از هواداران پروپاقرص ورزش بوکس است در سال ۱۹۹۶ در نامه‌ای به فرمانداران تمام ایالت‌های آمریکا خواسته بود مسابقات یواف‌سی را به دلیل وحشیانه بودن ممنوع کنند.^[۱]

قوانین[ویرایش]

مسابقات یواف سی بر روی یک سکو درون یک قفس فلزی برگزار می‌شود. قوانین محدودکنندهٔ ناچیز این مسابقات باعث می‌شود تا اکثر تکنیک‌های رشته‌های مختلف رزمی از جمله ضربات دست و پا و فنون گلاویزی آزاد باشد. اما حرکاتی چون گاز گرفتن، فروکردن انگشت در چشم، حمله به بیضه، کشیدن مو، کله زدن، قرار دادن انگشت در هر یک از منافذ بدن رقیب، ضربه به مهره‌های ستون فقرات و نخاع، ضربه رو به پایین با مفصل آرنج، هر نوع ضربه به گلو، نیشگون گرفتن یا چنگ زدن بافت‌های گوشتی حریف، گرفتن پستان، و ضربه لگد یا زانو به حریفی که بر روی زمین افتاده است، در قوانین یواف‌سی خطا محسوب می‌شوند.

مبارزین ایرانی حاضر در این رقابت ها[ویرایش]

چندین مبارز فارسی زبان از ایران و افغانستان در رقابتهای هنرهای رزمی ترکیبی حضور دارند. اما بطور خاص از مبارزین ایرانی رقابتهای UFC می توان به کمال شعله روز، امیر سعدالله، رضا مددی و بن ایل داریوش اشاره کرد. کمال شعله روز از قدیمی ترین مبارزین ایرانی الاصل رقابتهای UFC است. بن ایل داریوش نیز که از ایرانیان آشوری مقیم آمریکا است از جمله جوانترین و موفق ترین مبارزین ایرانی الاصل این رقابت ها بشمار می رود.